عشق را زندگی کن...
* همه لحظه ها زیبا هستند, فقط تو باید پذیرا و تسلیم باشی.همه لحظه ها نعمتند, فقط تو باید قادر به دیدن باشی. همه لحظه ها میمون و مبارکند, اگر تو با حق شناسی عظیم بپذیری, هرگز هیچ چیز عیب نخواهد کرد.
* شادمانی هنگامی روی می دهد که تو با زندگی ات هماهنگ باشی. چنان همساز که هرآنچه انجام می دهی مایه مسرت تو باشد. بعد ناگاه پی می بری که مراقبه در تعقیب توست. اگر عاشق کاری باشی که میکنی, اگر عاشق طریقه زندگی ات باشی, آن وقت در حال مراقبه ای. آن وقت هیچ چیز حواست را پرت نخواهد کرد. وقتی چیزها حواس تو را پرت میکنند, نشانه آن است که تو واقعا به آن چیزها علاقه مند نیستی.
* شاد باش! مراقبه خودش به تو دست خواهد داد. شاد باش, مذهب خودش در پی خواهد آمد.شادمانی شرطی اساسی است. مردم, تنها وقتی مذهبی می شوند که غصه دار و اندوهگین اند, به همین دلیل مذهبشان دروغین است.
* ژرف زندگی کن, از ته دل زندگی کن, یکپارچه با تمام وجود, به طوری که وقتی مرگ در زد, آماده باشی, آماده چون میوه ای رسیده برای فروافتادن از درخت. تنها نسیمی ملایم میوزد و میوه فرو می افتد, گاه حتی بدون هیچ نسیمی, میوه به سبب سنگینی و رسیدگی از درخت می افتد. و این آمادگی باید با زندگی کردن فراهم آید.
* با امام وجود بخند. خنده ای با تمام وجود, پدیده نادری است. وقتی هر سلول بدنت می خندد, وقتی هر تار وجودت از سه وجه به ارتعاش می آید, آنگاه انبساط خاطری عظیم به همراه می آورد. فعالیت های معدودی وجود دارند که بی اندازه ارزشمندند, خنده یکی از آنهاست.
* زندگی چالشی بزرگ برای شناخت خویش است. اگر این چالش مورد پذیرش قرار گیرد, تو برای نخستین بار به راستی انسان می شوی وگرنه در سطحی زیر انسانیت, به بودن ادامه خواهی داد.
* عشق بزرگترین هدیه خداست. هنر آن را بیاموز, عشق نیازی قطعی است. درست همانگونه که جسم بدون غذا نمی تواند زنده بماند, بدون عشق روح را یارای زنده ماندن نیست. عشق غذای روح است. آغازگر همه چیزهای باشکوه است. عشق , در بارگاه ملکوتی است.
* کسی که به خودش عشق میورزد, از عشق بسیار لذت میبرد. چنان سرشار از لذت, که کمکم عشق لبریز می گردد و دست یلزیدن بر دیگران را آغاز می کند. باید هم چنین باشد! اگر عشق را زندگی کنی, باید آنرا با دیگران تقسیم کنی.
* زندگی آینه ای است که چهره تو را منعکس می سازد. مهربان باش و آنگاه زندگی سراسر مهربانی را از خود باز می تابد. مردم خیلی خوب میدانند که اگر نسبت به سگ مهربان باشند, حتی سگ هم با آنان مهربان خواهد شد, بسیار مهربان. و افرادی هستند که می دانند که اگر تو با درختی مهربان باشی, درخت هم با تو مهربان می شود.
* معجزات همه جا پراکنده اند, فقط به قلبی حساس و چشمی تیزبین احتیاج است و تو خواهی دید که ماده و روح همه جا در رقص با یکدیگرند.
* برای من کامل نبودن چیزی نکوهیده نیست, چیزی است که می توان در آن مشعوف شد. چیزی که باید قدر آن را دانست, زیرا خودش قاعده اصلی زندگی است.
* ده غیر فرمان, نگرش مرا نسبت به واقعیت, نسبت به آزادی انسان از همه نوع بردگی روحی, تشکیل می دهند:
1- آزادی, 2- فردیت و یگانگی, 3- عشق, 4- مراقبه, 5- جدی نبودن,6- بازیگوشی,7- خلاقیت, 8- حساسیت, 9- سپاسگزاری, 10- احساسی از رمزو راز.
* بیشتر آرام بگیر و همه چیز را بر عهده هستی بگذار, با اعتمادی دربست و انفعالی کامل.
* غیبت تو حضور الوهیت است, لحظه ای که تو نیستی, معجزه ای روی داده است.
* هیچ جایی برای رفتن و هیچ چیزی برای رسیدن وجود ندارد. تو در حال حاضر همان جایی هستی که لازم است باشی. تنها گناه, طلب کردن است و تنها راه گمراهی, گشتن.
* متدین واقعی به هیچ مذهبی, به هیچ ملیتی, به هیچ نژادی و به هیچ رنگی تعلق ندارد. به کل انسانیت تعلق دارد. همه م لت ها مال او هستند.
* تایید زندگی, دین است. زیرا خدا زندگی است و هیچ خدای دیگری جز خدای یگانه نیست. خدا سبزی درختان است. خدا همه جا هست. فقط خدا هست.
* انکار زندگی, یعنی انکار خدا, نکوهش زندگی یعنی نکوهش خدا, چشم پوشیدن از زندگی یعنی اینکه خود را داناتر از خدا میدانی.
* همه آرزوها نق نق اند. مدام بر سر تو نق میزنند, پیوسته تو را تحت فشار می گذارند. آرام و قرار را فقط کسانی می شناسند که هنر بی آرزویی را درک کرده ان
